انا كويس
وعادى و فل كله تمام
مفيش بس الحياه يعنى
مصره و حالفه توجعنى
وبترجعنى للماضى
بقيت راضى
موافق باللى ما هو آت
بعيش فالذكرى و الحكايات
بقيت ڤاظه
و صوره و ذكرى مركونه
مليش تاثير على الاحداث
مبتكلمش بالايام
وباخذ جرعه مالوحده
وبرسم دنيتى فواحده
وبرجع بالسنين وبقول
مسير العيشه تتعدل
وحال القلب يتبدل واعيش مبسوط
بقيت كوره وكل الخلق تيجى تشوط
بقيت مركب و بحر و سيما مهجوره
لانا عايش ولا ميت ولا صادق ولا كذاب
حيادى وكنت طول الوقت رادد الباب
برتب اولوياتى
على الناس اللى فى حياتى
لقيت الكل حقه واصله بزياده
وانا اللى حياتى ناقصه كتير
يجوز تقدير .. يجوز راحة
برتب روحى بالراحه
وبرسم ليل و موج هادى
بقيت عادى ..
طبيعى بشكل مش عادى
فى قعده اُنس عالقهوه
هكون بلياتشو ضحكتكم
وحزن القلب متخبى
فكان ذنبى
بحن بسرعه و انسى اوام
بخاف مالوحده فبجلكم
و بعمل نفسى نور بينكم
وبعمل سيما بالايام
وبعمل بيت
وبعزل نفسى لو حبيت
و بعمل نفسى ارض و بحر
بسافر باللى فاضل منى
وبرجع تانى و كأنى
محستش الوجع من قبل
ولا شفت السنين و بكيت
انا ترانزيت !!
هتلقانى فى ليل غامق
ورعشة برد عالكرنيش
هتلقانى فاول مد للاحلام
و فى اخر طبور العيش
بحب الطيش
واخاف من كل شئ عابر
و بعشق لسه سفر الليل
وحضن البحر بعد الفجر
واموت لو حد قال الهجر
يجوز ببعد .. وبعدى سبيل
عشان افضل جميل بينكم
متتخضوش انا لسّانى بسمعكم
وهفضل حضن بيساعكم
وبيت هيضمكم فالبرد
وقلب يقدملكم ورد
فمتحكموش على غيابى
مجرد فتره مش ازمه
مجرد وقت و يعدى
واعود بحار فى قعدتكم
عابر سبيل فى سكتكم
ورح محبوسه فالقهوه
وحضن يدفى لو بردان
وقلب يسلمك روحه
يداوى جراحكوا بجروحه
ويرسم ليكوا كون الوان
فقولوا كلام كتير عنى
و عالخلق اللى تشبهنى
مبنحبش وجود الناس
و فى وجودهم بنعشقهم
بنضحك بس جوانا وطن للخوف
هتلقانا فى كل خيال و كل ظروف
وكل حنين و كل سلام
هتلقانا فى صوت انغام
ترانزيت الحياه ديا
وفتره و وقت بيعدى
انا لسَّانى على وعدى
لا عمرى جريت
ولا نسيت اللى حبتنى
ولا كرهت اللى نسيتنى
ولا مليت دموع الشتا
فعندى كلام
انا وفصيلتى مالعايشين
اكيد عارفين بان حياتنا دى فترات
و لعنتنا بنتعلق
ونتشعلق
ونبنى حياتنا عالغارب
بنمشى طريق بدون قارب
ينجينا
فرفقاً بينا قدر متاح
يجوز نرتاح
يجوز ننسى الوجع و الاه
ونفتح تانى شبابيكنا
ونرمى الورد عالماشيين
ونضحك ضحك يشبهنا
و يشبه برضو ناس تانيين
ونفرح باللى حققناه
فتبقى حياه ..
وعادى و فل كله تمام
مفيش بس الحياه يعنى
مصره و حالفه توجعنى
وبترجعنى للماضى
بقيت راضى
موافق باللى ما هو آت
بعيش فالذكرى و الحكايات
بقيت ڤاظه
و صوره و ذكرى مركونه
مليش تاثير على الاحداث
مبتكلمش بالايام
وباخذ جرعه مالوحده
وبرسم دنيتى فواحده
وبرجع بالسنين وبقول
مسير العيشه تتعدل
وحال القلب يتبدل واعيش مبسوط
بقيت كوره وكل الخلق تيجى تشوط
بقيت مركب و بحر و سيما مهجوره
لانا عايش ولا ميت ولا صادق ولا كذاب
حيادى وكنت طول الوقت رادد الباب
برتب اولوياتى
على الناس اللى فى حياتى
لقيت الكل حقه واصله بزياده
وانا اللى حياتى ناقصه كتير
يجوز تقدير .. يجوز راحة
برتب روحى بالراحه
وبرسم ليل و موج هادى
بقيت عادى ..
طبيعى بشكل مش عادى
فى قعده اُنس عالقهوه
هكون بلياتشو ضحكتكم
وحزن القلب متخبى
فكان ذنبى
بحن بسرعه و انسى اوام
بخاف مالوحده فبجلكم
و بعمل نفسى نور بينكم
وبعمل سيما بالايام
وبعمل بيت
وبعزل نفسى لو حبيت
و بعمل نفسى ارض و بحر
بسافر باللى فاضل منى
وبرجع تانى و كأنى
محستش الوجع من قبل
ولا شفت السنين و بكيت
انا ترانزيت !!
هتلقانى فى ليل غامق
ورعشة برد عالكرنيش
هتلقانى فاول مد للاحلام
و فى اخر طبور العيش
بحب الطيش
واخاف من كل شئ عابر
و بعشق لسه سفر الليل
وحضن البحر بعد الفجر
واموت لو حد قال الهجر
يجوز ببعد .. وبعدى سبيل
عشان افضل جميل بينكم
متتخضوش انا لسّانى بسمعكم
وهفضل حضن بيساعكم
وبيت هيضمكم فالبرد
وقلب يقدملكم ورد
فمتحكموش على غيابى
مجرد فتره مش ازمه
مجرد وقت و يعدى
واعود بحار فى قعدتكم
عابر سبيل فى سكتكم
ورح محبوسه فالقهوه
وحضن يدفى لو بردان
وقلب يسلمك روحه
يداوى جراحكوا بجروحه
ويرسم ليكوا كون الوان
فقولوا كلام كتير عنى
و عالخلق اللى تشبهنى
مبنحبش وجود الناس
و فى وجودهم بنعشقهم
بنضحك بس جوانا وطن للخوف
هتلقانا فى كل خيال و كل ظروف
وكل حنين و كل سلام
هتلقانا فى صوت انغام
ترانزيت الحياه ديا
وفتره و وقت بيعدى
انا لسَّانى على وعدى
لا عمرى جريت
ولا نسيت اللى حبتنى
ولا كرهت اللى نسيتنى
ولا مليت دموع الشتا
فعندى كلام
انا وفصيلتى مالعايشين
اكيد عارفين بان حياتنا دى فترات
و لعنتنا بنتعلق
ونتشعلق
ونبنى حياتنا عالغارب
بنمشى طريق بدون قارب
ينجينا
فرفقاً بينا قدر متاح
يجوز نرتاح
يجوز ننسى الوجع و الاه
ونفتح تانى شبابيكنا
ونرمى الورد عالماشيين
ونضحك ضحك يشبهنا
و يشبه برضو ناس تانيين
ونفرح باللى حققناه
فتبقى حياه ..
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق